سوال: آیا از میان علمای اهل سنت و نیز وهابیت، مطلبی در خصوص جواز توسل آمده است؟
پاسخ: با یک بررسی کوتاه موارد بسیاری می توان یافت که ان شاء الله در هر مقاله به یک مورد اشاره می کنیم:
نفر اول: جناب سبکی که ابن کثیر دمشقی در کتاب خودش از
عبارت امام و علامه برای توصیفش استفاده می کند (البدایه و النهایه، جلد
۱۴، صفحه ۷۷) در این باره می نویسد:
« اعلم انه یجوز ویحسن التوسل
والاستغاثة والتشفع بالنبی (ص) الی ربه سبحانه و تعالی ، جواز ذلک وحسنه
من الامور المعلومة لکل ذی دین، المعروفة من فعل الانبیاء والمرسلین وسیر
السلف الصالحین والعلماء والعوام من المسلمین ولم ینکر احد ذلک من اهل
الادیان ولاسمع به فی زمن من الازمان حتی جاء ابن تیمیة فتکلم فی ذلک بکلام
یلبس فیه علی الضعفاء الاغمار ، وابتدع ما لم یسبق الیه فی سائر الاعصار
...»
ترجمه: « بدان که جایز و خوب است توسل (پیامبر را واسطه قرار
دادن ) و استغاثه ( مستقیما از حضرت کمک خواستن ، یا رسول الله اغثنی ) و
رسول خدا (صلی الله علیه و آله) را شفیع قرار دادن.
جایز بودن و خوب
بودن توسل و استغاثه، از امور قطعی است برای هر کسی که دین دارد. توسل و
استغاثه از کارهایی بوده که انبیا و پیامبران انجام می دادند.
سیره سلف
صالح ، علماء و عوام مسلمانان همین بوده. هیچ کدام از اهل ادیان آن را
انکار نکرده و در هیچ وقت انکاری در این رابطه به گوش کسی نرسیده تا این که
ابن تیمیه آمد و بر عده انسان های ضعیف و بی عقل تلبیس کرده و بدعت هایی
را به جای گذاشته که در دیگر زمان ها سابقه نداشت.
... این که ابن
تیمیه، توسل و استغاثه را انکار می کند، گفتاری است که هیچ عالمی قبل از
ابن تیمیه نگفته و این سخن ابن تیمیه، باعث اختلاف میان مسلمانان و شکاف در
اسلام شد.»
سبکی شافعی، تقی الدین علی بن عبد الکافی بن علی، شفاء السقام فی زیاره خیر الانام، متوفای 756 هـ ، ص 357
( در نگارش این مقاله از برخی مطالب سایت موسسه تحقیقاتی ولیعصر (عج) استفاده شده است)
- پنجشنبه ۱۷ اسفند ۹۶
- ۲۱:۳۷
- ۴۵۱
- ۰
